پس پزشک شما یک خال را از پوستتان برداشته و حالا می‌گوید که سرطانی است. قدم بعدی چیست؟
ابتدا، شما تنها نیستید! دو نفر از هر سه نفر استرالیایی در طول زندگی خود دچار سرطان پوست می‌شوند که تقریباً همه آن‌ها شامل کارسینوم سلول بازال، کارسینوم سلول سنگفرشی یا ملانوما هستند.
اگر خالی – نقاط قهوه‌ای و گرد که می‌توانند مسطح یا برجسته باشند – برداشته شده و به عنوان سرطان تشخیص داده شود، احتمالاً صحبت از ملانوما است. انواع دیگر بیشتر احتمال دارند به شکل برآمدگی‌های صورتی و پوسته‌پوسته یا زخم‌هایی که گاهی خونریزی می‌کنند، ظاهر شوند.
ملانوما نادرترین نوع از سرطان‌های اصلی پوست است و همچنین بیشترین احتمال را برای انتشار در سراسر بدن دارد، که به آن متاستاز می‌گویند. احتمال این موضوع عمدتاً به این بستگی دارد که ملانوما تا زمان تشخیص تا چه عمقی در پوست نفوذ کرده باشد. به همین دلیل، تشخیص زودتر و امیدوارانه‌تر با ضخامت کمتر برای نتیجه شما بسیار مهم است.
در سال ۲۰۲۱، نزدیک به ۴۰,۰۰۰ ملانوما در استرالیا برداشته شد. حدود ۲۳,۰۰۰ از این موارد ملانوماهای بسیار نازک “درجا” بودند، جایی که سرطان به لایه بالایی پوست محدود می‌شود و می‌تواند محلی پخش شود اما هنوز در سراسر بدن منتشر نشده است. بقیه موارد ملانوماهای مهاجم بودند، به این معنی که به قسمت‌های عمیق‌تر پوست نفوذ کرده‌اند. “مهاجم” به نظر ترسناک می‌آید، اما در واقع بیشتر آن‌ها تنها نفوذ سطحی دارند و پیش‌آگهی بسیار خوبی دارند.
پس این ملانوما است، مرحله بعدی چیست؟
پس از برداشتن اولیه خال ملانوم، آن را به یک پاتولوژیست می‌فرستند تا زیر میکروسکوپ بررسی کند. پاتولوژیست گزارشی تهیه می‌کند و ملانوما را به طور دقیق توصیف می‌کند تا پزشک شما بداند که مرحله بعدی چیست.
مهم‌ترین جزئیات، ضخامت ملانوما از سطح پوست تا عمیق‌ترین لبه آن است. ملانوماهای درجا (in situ) به قدری نازک هستند که اندازه‌گیری رسمی ندارند و ملانوماهای مهاجم بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری می‌شوند. اگر ضخامت بیش از ۱ میلی‌متر باشد، پزشک شما بیشتر نگران خطر انتشار خواهد بود.
این گزارش همچنین به پزشک شما اطلاع می‌دهد که آیا ملانوما زخم شده، توسط سلول‌های ایمنی مورد حمله قرار گرفته یا نزدیک به یک رگ خونی یا عصب است.
اگر ملانومای شما کمتر از ۱ میلی‌متر ضخامت داشته باشد، مرحله اول باید برداشت گسترده محلی باشد. این به معنی برداشتن پوست بیشتر اطراف نقطه اصلی ملانوما است. میزان برداشته شده بستگی به ضخامت ملانوما و نوع آن دارد.
ملانوماهای درجا به طور کلی نیاز به برداشت ۵ میلی‌متر اضافی از پوست در هر طرف زخم اصلی دارند. برای ملانوماهای مهاجم کمتر از ۱ میلی‌متر ضخامت، نیاز به ۱ سانتی‌متر پاکسازی اضافی است.
پاتولوژیست باید برداشت مجدد را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا اطمینان حاصل کند که لبه‌های ملانوما به اندازه کافی از لبه برش دور هستند. اگر این اتفاق نیفتد، نیاز به برداشتن پوست بیشتر و بررسی دوباره خواهید داشت.
برای بیشتر افرادی که ملانومای درجا دارند، این پایان درمان سرطان آن‌هاست، اگرچه پزشک شما ممکن است شما را برای بررسی‌های مداوم منظم پوست معرفی کند. ملانوماهای کمتر از ۱ میلی‌متر ضخامت (همچنین معروف به ملانوما مرحله ۱) همچنین بسیار کم احتمال است که انتشار یابند و نرخ بقای پنج ساله آن‌ها ۹۹% است.
خال ملانوم: چقدر احتمال دارد که انتشار یابد؟
فاکتور خطر مهم‌تر برای انتشار دوباره، دوباره ضخامت تومور است. ملانوماهایی که بیش از ۴ میلی‌متر ضخیم هستند، بسیار نگران‌کننده‌تر هستند. اگر ملانوما زخمی بوده باشد یا به یک رگ خونی یا عصب نزدیک بوده باشد، خطر انتشار هم بالاتر است.
اگر ملانومای شما بیش از ۱ میلی‌متر ضخامت داشته باشد، پزشک شما با شما درباره احتمال انجام بیوپسی گره لنفاوی نشانگان صحبت می‌کند و شما را به یک جراح متخصص مراجعه خواهد کرد.
گره‌های لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی شما هستند و در مناطق گرده‌های شکمی، سرافکنده و گردن خود جمع شده‌اند. سلول‌های ملانوما که انتشار می‌یابند، ابتدا به اینجا منتقل می‌شوند و گره اولیه که آن‌ها را دریافت می‌کند، گره لنفاوی تخلیه‌کننده نامیده می‌شود.
برای پیدا کردن گره لنفاوی تخلیه‌کننده، یک تزریق حاوی مقدار بسیار کمی ردیاب رادیواکتیو دیزاینر به محل ملانوما انجام می‌شود، تا به گره لنفاوی برود و با دوربین پزشکی هسته‌ای قابل شناسایی باشد. این به جراح امکان می‌دهد تا برنامه‌ریزی کرده و محل ۵مل را دقیق مشخص کند.
سپس، در حالی که شما تحت بیهوشی کلی هستید، یک رنگ آبی به محل ملانومای شما تزریق می‌شود تا گره لنفاوی تخلیه‌کننده را رنگ آمیزی کند، به طوری که جراح بتواند گره صحیح را بردارد و سایر گره‌ها را حفظ کند. در این مرحله همچنین برداشت گسترده محلی از محل اصلی ملانوما انجام می‌شود – پاکسازی اضافی ۱-۲ سانتی‌متر، بستگی به ضخامت اصلی تومور دارد.
اگر گره لنفاوی دارای سلول‌های ملانومایی نباشد، علاوه بر یک بررسی فیزیکی هر شش ماه یا سالانه، نیازی به درمان بیشتری نخواهید داشت. این بررسی‌ها با بررسی ورم در گره‌های لنفاوی شما و هرگونه علایم نگران‌کننده مانند افزایش وزن بدون دلیل، درد یا خستگی بدون دلیل صورت می‌گیرد. این بررسی همچنین به دنبال ملانوماهای اصلی جدید بر روی پوست می‌گردد.
اگر گره لنفاوی مثبت باشد، ممکن است پزشک از شما بخواهد که در آزمایشات بالینی با داروهای ایمنی‌زایی شرکت کنید. همچنین بررسی‌های بیشتری برای بررسی اینکه آیا ملانوما به جاهای دیگری انتشار یافته است و در صورت بله، کجا، انجام خواهد شد.
این بررسی‌ها از بررسی‌های سونوگرافی سایر گره‌های لنفاوی، به اسکن PET/CT بدن کلی و حتی اسکن MRI در صورت وجود نشانه‌های انتشار به مغز می‌رسد. اگر فراگیری وجود داشته باشد، شما با یک پزشک متخصص در انکولوژی برای بحث در مورد برداشت جراحی و نیاز به درمان دارویی همکاری خواهید داشت.
داشتن یک ملانوما به این معنی است که شما در معرض خطر داشتن ملانوماهای بیشتر در آینده هستید، بنابراین بخش نهایی برنامه درمانی شما بررسی‌های منظم پوست با پزشک خود خواهد بود. پزشک عمومی شما ممکن است این بررسی‌ها را خودش انجام دهد یا شما را به یک داروساز یا پزشک دیگری که در زمینه سرطان پوست تخصص دارد، معرفی کند.
همچنین باید یاد بگیرید که بین ملاقات‌های خود پوست خود را بررسی کنید، تا بتوانید آسیب جدید یا تغییرات در آن را با دقت برای پزشک توضیح دهید.
بدون دیدگاه